ಮುಗುದೆ

ಚಾಚಿದ ಹವಳದ ಬೆರಳುಗಳು
ಗಾಳಿಗೆ ಒದೆಯುವ ಎಳೆ ಸಂಪಿಗೆಯ ಪಾದ
ಹೊಳೆಯುವ ಕಪ್ಪು ರಾತ್ರಿಯಂಥ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ
ಇಣುಕಿದ್ದು ಬೆಳದಿಂಗಳಿನ ಆಪ್ತತೆ

ದಿಗಂತದ ಬೊಟ್ಟಿನಂತ ದಿಟ್ಟ ನೋಟ
ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ದಂಡೆಯಂಥಾ
ಹಾತೊರೆಯುವ ಬಾಹುಗಳು
ಜೇನಿನ ಕೆನ್ನೆಗಳಿಂದ ಜಾರಿ ಬಂದ
ಪುಟ್ಟ ಕೇಕೆ ಕಿವಿಗೆ ಸಿಹಿ ಸುರಿದಂತೆ

ತಾವರೆ ಎಸಳಿನಂಥ ತುಟಿಗಳಿಂದ
ಚಾಚಿದ ಮುಗ್ಧ ನಗುವ ಕಂಡ ಕಣ್ಣು
ಕಾಣುವ ಕನಸೆಲ್ಲವೂ ಗುಲಾಬಿಯೇ!
ಆ ನನಸಾದ ಕನಸಿನ ಹೆಸರೇ ಸನ್ಮಯ!

-ಪ್ರಸನ್ನ

ಯಾಕೆ?

ಹೊರಗೆ ಭರ್ರನೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಳೆ,
ಒಳಗೆ ಸಿಡಿಯುವ ಗುಡುಗು ಮಿಂಚು
ನಿನ್ನ ಮೆದು ತುಟಿ ಮತ್ತು ಪಾದಗಳ ಅಚ್ಚು,
ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇವೆ.


ದೇಶ ಕಾಲಗಳು ನುಗ್ಗುವ ರೈಲಿನಂತೆ ಸರಿದರೂ
ನಿರಂತರವಾಗಿ ಜೀಕುವ ಜೋಕಾಲಿಯಂತೆ
ಕನಸು, ನೋವು, ದುಗುಡ, ಮೌನದೊಳಗಿಂದ
ಆಗಾಗ ಇಣುಕುವ ನಿನ್ನಿಂದ ದೂರ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ?

ಸುಟ್ಟ ಹೃದಯ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವಂತೆ
ಕಣ್ಣೀರಿನಲ್ಲೂ, ಕಾಡಿನಲ್ಲೂ, ಕತ್ತಲಲ್ಲೂ, ಕಡೆಗೆ
ಕನಸಿನಲ್ಲೂ ನನ್ನನ್ನು ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬಿಡದ ನೀನು
ನನ್ನನ್ನು ಅಗಲಿದ್ದಾದರೂ ಯಾಕೆ?

-ಪ್ರಸನ್ನ