ಒಂದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ

ಎದೆಯ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಒರಗಿ
ಉಸಿರಿನ ಏರಿಳಿತಗಳಲ್ಲಿ ತಾನಾಗಿ
ಗುಂಡಿಗೆಯ ನಾದದಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿ
ಅಪ್ಪಿ ಜಾರಿದಳು ಸ್ವಪ್ನಲೋಕದಲಿ

ಕನಲುವಳು ಕನಸಿನ ಮೆಲುಕಿಗೆ,
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬಿಗಿಯುವ ಅಪ್ಪುಗೆಗೆ,
ಏನು ಹೇಳಲಿ ಕಡುಗಪ್ಪಿನ
ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೂ ಮಿಂಚುವ ನಗುವಿಗೆ?

ಕಪ್ಪು ಕೂದಲ ಇರುಳಿನಲಿ
ಮಿನುಗುವಳು ತನ್ನಾಕಾಶದಲಿ
ಹೊಳೆವ ರೆಪ್ಪೆಗಳಾಡಿಸುತ
ನಿಟ್ಟನೆ ಸುಯ್ಯುವಳು ಬಿಸಿಯುಸಿರ ತಾಳದಲಿ

ದೂರವಿರುವ ನನ್ನಮ್ಮನ ಒಲುಮೆಯ
ಮಡಿಲಿನಲ್ಲಿ ಒರಗಿಹುದು ನನ್ನ ಮನ
ಅವಳ ಉಸಿರಿಗೆ ತಾಳವಾಗಿ ನನ್ನುಸಿರು,
ದೇಶಕಾಲಗಳ ದಾಟಿ ಮಿಡಿಯುವ ಕರುಳಬಳ್ಳಿ

ನನ್ನ ಮಡಿಲಿಗೆ ಒರಗಿರುವ ಇವಳೂ ನನ್ನಮ್ಮನಲ್ಲವೇ?
ತಾಯಲ್ಲದ ಹೆಣ್ಣಿಲ್ಲದಂತೆ ಹೆಣ್ಣೆಲ್ಲವೂ ಹೊನ್ನಲ್ಲವೇ?

-ಪ್ರಸನ್ನ

ನನಗೇನು ಬೇಕು?

ನನಗೇನು ಬೇಕು?

ನನಗೆ ಬೇಕು, ಬಿರು ಬೇಸಗೆ ಸಂಜೆಗಳ ತಂಪುಗಾಳಿ
ಅಟ್ಟದ ಮೇಲಿಟ್ಟ ಬಾಳೆಗೊನೆಗಳ, ಬೆಲ್ಲದ ಅಚ್ಚುಗಳ ಕಮಟು ನಾತ
ಕಾಡು ಹಾದಿಯ ಚಿಕ್ಕ ಜಲಪಾತದ ಸಣ್ಣ ಮೊರೆತ
ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಗಕ್ಕನೆ ಸುಳಿವ ಕೆಂಪು ಏರೋಪ್ಲೇನ್ ಚಿಟ್ಟೆ

ಮಳೆನಿಂತರೂ ನಿಲ್ಲದ ಹಂಚಿನ ತುದಿಯ ಹನಿಗಳು
ಮುಗಿಲೆತ್ತರಕೆ ಹಬ್ಬಿದ ಮರದಡಿಯ ಪುಟ್ಟ ಆಡಿನಮರಿಯ ಕೇಕೆ
ಚಳಿಗಾಲದ ಕತ್ತಲಿನ ಸಂಜೆಗಳ ಬೆಚ್ಚಗಿನ ಗಂಜಿ, ಹುರಿದ ಮೀನು
ಬಾವಿಯೊಳಗಿನ ಮರಿ ಆಮೆಯ ದಿಟ್ಟ ನೋಟ

ಉಜ್ವಲ ವರ್ಣಗಳ ಹಕ್ಕಿಗಳ ಸುಳಿದಾಟ, ಮರೆದಲೆಗಳ ಹೊಯ್ದಾಟ
ವ್ಯೋಮದಾಚೆಯ ನಕ್ಷತ್ರ ಪುಂಜಗಳ ದಿಟ್ಟಿಸುವ ಸರಿರಾತ್ರಿಯ ಮೌನ
ಪ್ರೀತಿಸುವವರ ಸಾನಿಧ್ಯ, ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಿ ಅತ್ತುಬಿಡುವ ಗೆಳೆತನ
ಭೂಮಿಯನ್ನು ಸೀಳಿ ಎದ್ದುನಿಲ್ಲುವ ಚಿಗುರಿನ ಪಾಠ

ನನಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಬೇಕು ಈ ಪುಟ್ಟ ಬೇಕುಗಳನ್ನು
ಕನಸಿಸುವ ಮುಗ್ಧತೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ದಡ್ಡತನ ಮತ್ತು ಬಹಳ ಹಸಿವು

-ಪ್ರಸನ್ನ ರೇವನ್