ಯಾಕೆ?

ಹೊರಗೆ ಭರ್ರನೆ ಸುರಿಯುತ್ತಿರುವ ಮಳೆ,
ಒಳಗೆ ಸಿಡಿಯುವ ಗುಡುಗು ಮಿಂಚು
ನಿನ್ನ ಮೆದು ತುಟಿ ಮತ್ತು ಪಾದಗಳ ಅಚ್ಚು,
ನನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇವೆ.


ದೇಶ ಕಾಲಗಳು ನುಗ್ಗುವ ರೈಲಿನಂತೆ ಸರಿದರೂ
ನಿರಂತರವಾಗಿ ಜೀಕುವ ಜೋಕಾಲಿಯಂತೆ
ಕನಸು, ನೋವು, ದುಗುಡ, ಮೌನದೊಳಗಿಂದ
ಆಗಾಗ ಇಣುಕುವ ನಿನ್ನಿಂದ ದೂರ ಹೇಗೆ ಸಾಧ್ಯ?

ಸುಟ್ಟ ಹೃದಯ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವಂತೆ
ಕಣ್ಣೀರಿನಲ್ಲೂ, ಕಾಡಿನಲ್ಲೂ, ಕತ್ತಲಲ್ಲೂ, ಕಡೆಗೆ
ಕನಸಿನಲ್ಲೂ ನನ್ನನ್ನು ಒಂಟಿಯಾಗಿ ಬಿಡದ ನೀನು
ನನ್ನನ್ನು ಅಗಲಿದ್ದಾದರೂ ಯಾಕೆ?

-ಪ್ರಸನ್ನ