ಒಂದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ

ಎದೆಯ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಒರಗಿ
ಉಸಿರಿನ ಏರಿಳಿತಗಳಲ್ಲಿ ತಾನಾಗಿ
ಗುಂಡಿಗೆಯ ನಾದದಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿ
ಅಪ್ಪಿ ಜಾರಿದಳು ಸ್ವಪ್ನಲೋಕದಲಿ

ಕನಲುವಳು ಕನಸಿನ ಮೆಲುಕಿಗೆ,
ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಬಿಗಿಯುವ ಅಪ್ಪುಗೆಗೆ,
ಏನು ಹೇಳಲಿ ಕಡುಗಪ್ಪಿನ
ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೂ ಮಿಂಚುವ ನಗುವಿಗೆ?

ಕಪ್ಪು ಕೂದಲ ಇರುಳಿನಲಿ
ಮಿನುಗುವಳು ತನ್ನಾಕಾಶದಲಿ
ಹೊಳೆವ ರೆಪ್ಪೆಗಳಾಡಿಸುತ
ನಿಟ್ಟನೆ ಸುಯ್ಯುವಳು ಬಿಸಿಯುಸಿರ ತಾಳದಲಿ

ದೂರವಿರುವ ನನ್ನಮ್ಮನ ಒಲುಮೆಯ
ಮಡಿಲಿನಲ್ಲಿ ಒರಗಿಹುದು ನನ್ನ ಮನ
ಅವಳ ಉಸಿರಿಗೆ ತಾಳವಾಗಿ ನನ್ನುಸಿರು,
ದೇಶಕಾಲಗಳ ದಾಟಿ ಮಿಡಿಯುವ ಕರುಳಬಳ್ಳಿ

ನನ್ನ ಮಡಿಲಿಗೆ ಒರಗಿರುವ ಇವಳೂ ನನ್ನಮ್ಮನಲ್ಲವೇ?
ತಾಯಲ್ಲದ ಹೆಣ್ಣಿಲ್ಲದಂತೆ ಹೆಣ್ಣೆಲ್ಲವೂ ಹೊನ್ನಲ್ಲವೇ?

-ಪ್ರಸನ್ನ